สรุปจาก Lecture บทที่2

ประวัติศาสตร์การท่องเที่ยวจากยุคเริ่มต้น ถึงช่วงหวัลสงครามครั้งที่ 2

การท่องเที่ยวเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจสามารถจะสืบย้อนไปถึงสมัยที่ยังมีอณาจักร Babylonian และอณาจักร Egyptian หลักฐานที่มีสนับสนุนคือได้มีการก่อตั้งพิพิธภัณฑ์โบราณวัตถุ (historic antiguites) เมื่อประมาณ 2,600 มาแล้ว ชาวอียิปต์ก็มีการจัดงานเทศกาลทางด้านศาสนาซึ่งดึงดูดทั้งผู้ที่มีความเลื่อมใสและผู้ที่เพียงอยากมาชมตึกราม เมื่มีคนมาเที่ยวชมจำนวนมาก ทำให้เกดการให้บริการเพื่ออำนวยความสะดวกต่างๆที่เกิดขึ้น ส่วนของนักท่องเที่ยวก็มีการทำให้ผนังหรือสิ่งก่อสร้างเสียหายด่วยการเขียนข้อความเพื่อแสดงหลักฐานการมาเยือนลงไป มีการค้นพบข้อความที่นักเดินทาง ชาวอียิปต์บันทึกไว้เมื่อ 2000 ปี นักท่องเที่ยวชาวกรีกมีการเดินทางเพื่อท่องเที่ยวเมื่อประมาณ 300 ปีก่อนคริสตกาล ชาวกรีกจะนิยมเดินทางไปยังสถานที่ที่เชื่อว่าเป็นที่สิงสถิตของทพเจ้าที่ทำการบำบัดรักษาโรค เนื่องจากกรีกมีการปกครองในปแบบนครรัฐ (City State) ที่เป็นอิสระต่อกัน นักท่องเที่ยวาส่วนมากจะเดินทางทางเรือ ช่วง 500 ปีก่อนคริสตกาล กรุงวเอเธนส์ เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญสำหรับนักท่องเที่ยวที่เข้าชมสถานที่สำคัญ

ชาวโรมันก็มีการเดินทางกันอย่างกว้างขวางตั้งแต่ 3000 แก่อนคริสตกาล ชาวโรมันในกรุงโรมนิยมเดินทางไปพักร้อนยังบ้านพักร้อน ชาวโรมันเดินทางไปพักร้อนยังเมืองปอมเปอี เมื่อ 80 ปีก่อน จากการจุดค้นทางโบราณคดีทำให้ทราบว่าชาวโรมันและชาวปอมเปอีมีความเจริญมั่งคั่งอย่างมากจึงสามารถสร้างบ้านเรือนขึ้นอย่างสวยงามและมีร่องรอยของการใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ของที่ระลึกที่เป็นนิยามของชาวโรมันโบราณ คือ ภาพวาดของจิตรกรที่สำคัญๆ

มัคคุเทศก์และคู่มือนำเที่ยวในยุคต้นๆหนังสือคู่มือนำเที่ยวปรากฎขึ้นเป็นครั้งแรกเมื่อ 400 ปีก่อนคริสตกาล ครอบคลุมแหล่งท่องเที่ยวในกรุงเอเธนส์ สปาร์ตา และเมืองทรอย ประกอบด้วยรายชื่อที่พักพร้อมสัญลักษณ์บอกเกรดของที่พักเหล่านั้น

การท่องเที่ยวในยุคกลาง คศ. 500-1500

Coloseum

เป็นช่วงที่เศรษฐกิจตกต่ำ ศาสนาเข้ามามีบทบาทในการกำหนดการดำเนนชีวิตของผู้คน วันหยุด เริ่มเข้ามีบทบาทมากขึ้นซึ่งหมายถึงการหยุดพักจาการทำงาน ไม่ไปไหนมาไหนและใน 1 ปี มีวันหยุดทางศาสนามากขึ้น คนชั้นสุงและคนชั้นกลางนิยมเดินทางเพื่อแสวงบุญในระยะทางไกลในเมืองต่างๆตามหลักฐานที่ปรากฏเป็นนิทานเรื่อง Canterbury's tales แต่ปัญหาที่นักเดินทางต้องเจอคือ โจรผู้ร้ายที่คอยดักปล้นนักเดินทาง มัคคุเทศก์ในสมัยนั้นจึงต้องทำหน้าที่เป็นผู้นำทาง และเป็นทั้งนักปกป้องนักเดินทางด้วย มัคคุเทศก์ในสมัยนั้นจึงได้รับค่าจ้างสูง ผลของการเดินทางเพื่อแสวงบุญมี 3 ประเด็นคือ

1. มีเป้าหมายของการเดินทางที่เด่นชัดได้แก่การแสวงบุญ
2. ผลการเดินทา'มีความสำคัญและความหมายทางด้สนจิตใจเพราะเป็นเหตุการณ์สำคัญแห่งชีวิต
3. ผู้แสวงบุญต้องการให้คนอื่นเห็นถึงความสำเร็จแห่งการเดินทางในรูปของของที่ระลึก
   

ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาการ (Renaissance)

Renaissance Italy

Leaning Tower of Pisa Italy

ลักษณะสำคัญของการท่องเที่ยวในยุคนี้คือ เกิดการพัฒนาทางด้านการค้า ผู้คนเริ่มใฝ่รู้เกี่ยวกับเรื่องของยุโรปสมัยก่อน โดยเฉพาะชาวอังกฤษที่ร่ำรวย นิยมส่งบุตรชายออกเดินทางไปต่างประเทศพร้อมกับผู้สอนประจำตัว (Travelling Tutors) เป็นระยะเวลา 3 ปี เรียกว่าแกรนด์ทัวร์ (Grand Tour) โดยมีจุดมุ่งหมายที่ประเทศ อิตาลี อาจเรียกแกรนด์ทัวร์ว่า เป็นการท่องเที่ยวเพื่อการศึกษาก็ได้

สมัยคริสต์ศตวรรษที่ 18-19
สังคมเริ่มเปลี่ยนจากเกษตรกรรมมาเป็นอุตสาหกรรม เกิดการล่าอาณานิคมขึ้น ที่พักแรมได้รับการพัฒนามาตามลำดับ กลายมาเป็นโรงแรม แทนที่ inns ต่างๆ การโยกย้ายถิ่นฐาน ไปยังดินแดนใหม่ๆ นอกยุโรป อาทิ ไป อเมริกา มีการพัฒนาประดิษฐ์เครื่องจักรไอน้ำ กับเรือกลไฟแบบกังหันข้างผสมใบ ทำให้เกิดการเดินทางได้เร็วขึ้น มีการพัฒนากิจการรถไฟ และในปี ค.ศ. 1841 โทมัส คุก (Thomas Cook) ได้จัดนำเที่ยวทางรถไฟแบบครบวงจรเป็นครั้งแรก ที่อังกฤษ ในขณะที่ เฮนรี เวลส์ ก็จัดกิจการนำเที่ยวขึ้นในอเมริกาเช่นกัน

ยุคศตวรรษที่ 20

การท่องเที่ยวยังคงขยายตัวอย่างต่อเนื่อง ความสะดวกสบายมีมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการเดินทาง ที่พักแรม เงินตรา เอกสารการเดินทาง ผู้คนหันมานิยมการเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัวมากขึ้น ทำให้การเดินทางด้วยรถไฟลดน้อยลง พัฒนาของอุตสาหกรรมการบิน ที่เริ่มขึ้นในยุโรป ปี ค.ศ. 1919 และเริ่มขนส่งผู้โดยสาร ในช่วงหลักสงครามโลกครั้งที่สองเป็นต้นมา ช่วงหลังสงครามโลก ผู้คนออกเดินทางท่องเที่ยวเพื่อเยี่ยมชมสถานที่สำคัญทางการสงคราม อาทิ หาดนอร์มังดีที่ฝรั่งเศส